Schoonmaakbedrijf Zeeman

Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 2)

Deel 2: Kennis vergaren

Beginneling in de jaren 90

Ik kom er achter dat er geen jaartallen in mijn vorige blog vermeld staan, dat zal ik hier alsnog doen. Het eerste stuk speelt vanaf 1992. In die tijd was klassiek antiek nog behoorlijk waardevol. Op het Zuiderdiep in Groningen zaten toen nog zes antiquairs en zij hadden stuk voor stuk een goed inkomen. De heer Lameris stopte in die tijd en ik kocht wat merkboekjes van hem. Als beginneling was ik vol bewondering over de kwaliteit van de spullen die deze gerenomeerde antiquair te koop had. Ook het kennis vergaren was voor mij begonnen. Internet bestond nog niet en men was zuinig in het delen van kennis.
”Je leert een aap niet dansen” was een uitdrukking die ik wel eens hoorde. Het betekende: niet vertellen wat goede handel is en vooral niet wat dure spullen zijn; Je hebt er daarna anders een concurrent bij gekregen.
Ik was vooral enthousiast en snapte die zuinigheid met informatie niet helemaal. Nu nog niet trouwens. Er is handel genoeg en van elkaar leren is gewoon leuk.
Ook goed om te weten is dat ik vanaf 1990 in de stad Groningen studeerde en zodoende dichtbij het vuur zat. In Stadskanaal, waar ik opgegroeid ben, waren geen antiekwinkels.
In de jaren 90 was het antieke landschap totaal anders dan nu. Een Gronings kabinet koste 20.000 gulden en een 18e eeuwse Friese staartklok 4000. Art deco was nog niet heel kostbaar, maar dat zou snel veranderen. Traditioneler aardewerk en kristal was goed te verkopen. Een kruik van Keulse potten aardewerk en een antiek bord van Petrus Regout uit Maastricht waren gewoon goede handel. Er waren verzamelaars van beide gebieden. Had je een baardmans kruik dan kon je een goed bedrag vragen. Ook 18e eeuws tin en een koperen appelketel gingen (nog) voor goed geld van de hand. De hoogtij dagen van het antiek was toen al een beetje voorbij. Prijzen voor de stukken die ik zojuist noemde waren hoog, maar stegen niet meer.

Vlooienmarkt/rommelmarkt Eelde

In die tijd wist ik nog niet veel. Ik speurde naar spullen en informatie en liep veel kilometers op Eelde en andere rommelmarkten. De rommelmarkt in Eelde, de bloemenveilinghallen, verdient een aparte vermelding. Van heinde en ver trokken particulieren, curiosa- en antiekhandelaren naar Eelde op zaterdagochtend om te verkopen en te kopen. Al meer dan 40 jaar bestaat deze markt. Je kan gerust zeggen dat mensen die daar vanaf het begin met kennis van zaken rondliepen, rijk zijn geworden.

Detailinformatie werd niet gedeeld en internet was een gerucht. Mensen keken wel naar het televisie programma Tussen Kunst & Kitsch maar daar werden alleen topstukken besproken. In het land der blinden is één oog koning. Verhalen deden de ronde dat mensen juwelenkisten met gouden sieraden verkochten voor 5 gulden. Er werden schilderijen gekocht waarvoor men een klein huis in de provincie kon kopen. Ik smulde natuurlijk van die verhalen. Er werd niet veel kennis gedeeld, maar wel veel gepocht nartuurlijk. Veel van die verhalen waren ook gewoon waar. Bekend was dat de grote antiekhandelaren niet op Eelde kwamen, maar dat de ‘kleinere jongens’ zaterdagmiddag na de markt, een auto vol kwamen presenteren en direct geld kregen voor de goede spullen. Van een aantal antiquairs was bekend dat zij huizen kochten in de stad als investering. Dat was voor mij allemaal niet weggelegd, maar ik vond het vooral fantastisch om me te verdiepen en mijn kennis te vergroten. Ik raakte bevriend met een aantal jonge mensen, en om 8.30 uur, als we moe waren van 1,5 uur zoeken op de markt, gingen we koffie drinken in hal 1. De koffie op Eelde rommelmarkt behoort tot de smerigste die ooit verkocht is, maar omdat er niets anders was… We maakten de plastic zak leeg en zetten de spullen op tafel en dan spraken we over de aankopen. Meestal met een man of 4 zaten we daar. Ondanks de koffie denk ik hier met veel plezier aan terug.

Kennis

Ik heb veel geleerd van een aantal mensen die meer kennis hadden en dit wel deelden.
Ik had me al wat meer verdiept in glas uit Leerdam en soms vond ik prachtige stukken waarover ik dan vertelde. Omgekeerd vertelde collega Gert Jan dan over zilver, art deco en bekende namen. Vaak zocht ik later dan weer naar informatie daarover.

Ik sta niet bekend om mijn goede geheugen. Ben ook slecht in het onthouden van namen van mensen, maar een naam van een pottenbakker, ontwerper met daarbij behorende signatuur, vergeet ik niet meer. Zelfs een merkje dat ik 10 jaar later voor de tweede keer zie, weet ik onmiddellijk te noemen. Het moet te maken hebben met belangstelling.

Tot zover een schets van de wereld waarin ik toen rondliep. In deel 3 zal ik ingaan op hoe ik van liefhebber meer handelaar werd.

Het bericht Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 2) verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off
Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 3)

Deel 3: De jaren 90 tot 2004

In mijn vorige blog ben ik helemaal vergeten te vertellen over mijn prive situatie. In 1993 behaalde ik mijn diploma HBO Personeel & Arbeid in de stad Groningen. De wereld lag natuurlijk open voor mij, maar eigenlijk is mijn hart nooit bij mijn studie geweest. Ik had mij voorgenomen nooit als personeelsfunctionaris aan het werk te gaan omdat ik niet in de sfeer van stropdasssen wilde werken. Ik was daar in die tijd vrij zwart-wit in. Later meer over mijn ‘carierre’.

In 1991 ontmoette ik Willeke Tebbens, mijn levenspartner en moeder van onze kinderen. Dat wist ik toen nog niet natuurlijk. Zij kwam in het studentenhuis aan de van Julsinghstraat in Groningen wonen waar ik ook woonde en na wat snuffelstages werden we onafscheidelijk. Zij was niet met antiek bezig, maar ging zich gaandeweg meer intereseren voor mijn gekke hobby. In de jaren na mijn studie was het niet gemakkelijk een baan te vinden. Uiteindelijk werd het COA (Centraal opvang Asielzoekers) waar ik 21 jaar met veel plezier gewerkt heb. Als begeleider in het AZC heb ik veel mensen ontmoet en heel veel leuke collega’s leren kennen. In mijn vrij tijd was ik altijd met antiek bezig. Ik bleef de rommelmarkten afstruinen en bezocht de kringloopwinkels (die in de jaren 90 ontstonden) met grote regelmaat. In het begin waren de kringloopwinkels goudmijnen voor mensen met kennis van antiek. Goed willende mensen verkochten tweedehands spullen door aan de minima voor kleine prijzen. Een nobel idee natuurlijk, maar de antiek handelaren zagen al snel dat er niet alleen gebruiksgoederen in de winkels lagen maar ook waardevolle kunstobjecten en antiek. Vaak was die kennis bij de kringloop zelf niet aanwezig en dus werd er goed geld verdiend door de handelaren.
Internet stond in de jaren 90 in de kinderschoenen en het was nog steeds niet gemakkelijk om goede informatie te krijgen over de waarde van stukken en achtergronden. Mijn hele leven ben ik bezig geweest met computers. In mijn jeugd met de commodore 64 en later met MS dos en Windows computers. Toen internet voorzichtig zijn intrede deed was ik meteen geinteresseerd. Internet was duur (betalen per minuut, net als bellen) maar al snel zag ik dat dit dé bron van informatie zou worden. Ik was dus vaak online te vinden om te zoeken naar websites die informatie hadden over antieke spullen of zelfs dingen te koop hadden. Ricardo.nl was een hele vroege website (vanaf 1999) waarop je spullen kon kopen en verkopen. Foto’s uploaden wilde niet, dus je had alleen een beschrijving. Bovendien waren digitale foto’s 20 kb. De foto van mijzelf is uit 1999. Een digitale camera koste 500 gulden en maakte dit soort foto’s. Het was vaak van onvoldoende kwaliteit om te kunnen bepalen of een object antiek was. In de loop der tijd werd dat natuurlijk steeds beter.

Naast mijn werk bij het COA was ik dus veel op pad en breidde mijn kennis gestaag uit. Wat een beetje gek was; ik verkocht niet veel. Niet uit hebberigheid, maar uit tijdgebrek en omdat we geen noodzaak hadden om geld te verdienen. In de loop van de jaren 90 moesten we ons studentenhuis uit en vonden Willeke en ik beide een ander huis. In die jaren sleepte ik ook spullen naar haar huis en begonnen beide huizen steeds voller te raken met vintage spullen en antiek. Eigenlijk woonden we samen in twee huizen. Dit hebben we 5 jaar gedaan.
In 1999 besloten we samen een huis te kopen. We hadden inmiddels allebei een vaste baan en aangezien we toch altijd samen waren was het een logische volgende stap. In dat huis in Helpman (van Starkenborghstraat) waren drie slaapkamers. Omdat we de inboedels in elkaar schoven bleek toen pas hoeveel spullen er waren. De waarheid was dat mijn voormalige huis inmiddels al een soort pakhuis was geworden en toen haar/mijn spullen er ook bij kwamen hadden we ineens een slaapkamer vol staan met bananendozen.

In deel 4 vertel ik meer over de periode 2004 tot 2006. Hierin kregen wij te maken met ruimtegebrek en gezinsuitbreiding.

Het bericht Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 3) verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off
Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 4)

Deel 4: Gezinsuitbreiding en ruimtegebrek

We besloten al vrij snel na het samenwonen (wat je leest in deel 3) dat we graag kinderen wilden. Ik was er nooit heel bewust mee bezig geweest, maar toen Wil het mij vroeg was ik eigenlijk meteen om. Ik realiseerde mij natuurlijk helemaal niet wat dat betekende maar de contouren kon ik zien. Geen dag spijt gehad natuurlijk :). Wil werd vrij snel zwanger en in 2004 werd Rien geboren. Het was een jongen!

Voordat het zover was moest onze enige echte tweede slaapkamer leeg. Daar stonden 60 bananendozen en een heleboel andere losse spullen (emaille reclameborden, vintage lampen etc.). Via een collega kreeg ik een adres bij een boer. Het was op de zolder van de schuur, de koeien liepen beneden. Ik vertrouwde deze mensen en betaalde 50 euro per maand om de spullen daar te kunnen stallen. Omdat we toch niets verkochten was de noodzaak om regelmatig bij de spullen te moeten zijn niet aanwezig. Wel moest ik regelmatig naar Garrelsweer om en paar nieuwe dozen toe te voegen. Later bleek dat er 10 miljoen vliegenpoepjes waren neergedaald op de dozen en de kranten. Toen ik mijn dozen daar weer weghaalde heeft het nog een half jaar geroken naar die boerderij, daarover straks meer.

Ruimte voor een babykamer

Na het leeghalen van de slaapkamer was er ruimte voor een babykamer. We hebben met veel liefde spullen bij elkaar gescharreld, uiteraard ook veel vintage, en het werd een gezellige kamer waar Rien tot 2006 heeft geslapen. Tussen 2004 en 2006 stond antiek, zoals je je kan voorstellen even op een wat lager pitje. Er moest ‘s nachts gevoed worden en kleine kinderen huilen en worden wakker.
Daarnaast was er een baan en is het leven vol en dierbaar. Toch reed ik, als ik 5 minuten over had of op een vrije dag, altijd wel even langs een kringloop en moest dan ook weer even naar Garrelsweer.

Liefde voor glaswerk en keramische beeldjes

In retrospectief realiseer ik mij dat ik altijd met en bepaald thema bezig was als het ging om het inkopen van antiek en de ontwikkeling van mijn kennis van antiek. Doordat ineens mijn belangstelling opflikkerde voor een bepaald gebied, was ik daar vooral mee bezig. Dat ging dan zover, dat ik soms spullen die op zich voor weinig geld te koop waren, niet zag staan, omdat mijn hoofd gevuld was met dat ene thema.
In die tijd legde ik mij toe op kunstglas. Eigenlijk nog steeds mijn grote liefde. Een stuk glas is altijd anders. Afhankelijk van de lichtinval en je stemming geeft een goed stuk glas mij altijd lol. Ik kocht glas als liefhebber, alhoewel ik vond dat de prijs niet zodanig moest zijn dat je een stuk nooit meer kon verkopen anders dan met verlies. Ik keek dus wel enigszins handelstechnisch naar mijn aankopen, maar toch vooral als liefhebber. Het huis werd weer langzaam voller met spullen maar nu gerichter. Ik kocht graag glas uit Murano, Italie. Daar werd en wordt de beste kwaliteit glas gemaakt, maar bovenal met onbegrijpelijke bewerkingen. Ik verwonderde mij over de maaktechniek en heb daar veel over gelezen. Daarnaast had ik een liefde voor de keramische beeldjes van Jaap Ravelli. Een pottenbakker uit Nederland die veel huishoudelijk aardewerk heeft vervaardigd vanaf de late jaren 40 tot in de jaren 80. Hij maakte in de jaren 50 en 60 ook hele grappige plastieken, Sommige waren schattig en anderen waren ook stoer. Altijd kunstzinnig. Op de foto uit 2000 zie je een fragment van de vensterbank van het huis in de van Starkenborghstraat in Groningen. Hier komen beide liefdes bijeen in een plaatje.

 

Blik en vintage lampen

Zoals gezegd heb ik nooit primair op waarde ingekocht, maar nam het wel mee in de overweging bij de aankoop. In sommige gevallen lag een stuk van honderden euro’s voor 1 euro op een kraam of kringloop en was het koopje natuurlijk snel gedaan.
In de loop der jaren zijn er veel thema’s voorbij gekomen in mijn ‘antiek- leven’. In de beginjaren 2000 was vooral keramiek erg in trek en populair en ging ik mee in de trend door me daar op te richten. Eigenlijk zijn keramiek en glas in 15 jaar het belangrijkste thema geweest. Daarnaast, en dat kwam doordat Willeke dat ook leuk vond, kochten we oude reclameblikken, oud speelgoed van bijvoorbeeld blik, en vintage lampjes uit de jaren 70. Dat laatste hebben we goed gedaan, want die zijn op dit moment erg in trek en zoals je inmiddels wel begrijpt, daar hebben we ook nog wel wat dozen van staan.

Op zoek naar ruimte voor ons en onze droom

In 2006 werd Wil opnieuw zwanger. Onze derde slaapkamer was eigenlijk een soort doorgang naar de badkamer en inmiddels ook de plek waar de wasmachine stond en de was te drogen hing. Het was bovendien klein. We kwamen tot de conclusie dat deze kamer niet geschikt was voor ons tweede kindje. We besloten dat het tijd werd om een groter huis te gaan zoeken waar we bovenal op termijn een winkel in antiek & curiosa konden beginnen. Dit plan hadden we al vaker besproken, maar werd snel concreter met het groeien van de buik van Wil. Funda bestond al en was de plek om te zoeken naar huizen met woonoppervlak 200 m2 + en woon/winkelbestemming. Eigenlijk vonden we niet wat we zochten. We zijn wezen kijken in Winsum. Een huis met een grote schuur en in Baflo bij een boerderij midden in het dorp. Bij de eerste was de schuur wat klein en in Baflo waren gluurburen die maakten dat wij als stadjers meteen dachten: “Hier niet“. Omdat de tijd begon te dringen hebben we uiteindelijk een advertentie geplaatst op marktplaats. We kregen heel snel een reactie van een rijschoolhouder met een groot pand in Winschoten, die van zijn grote pand af wilde omdat mensen steeds minder naar zijn theorieles kwamen en het theorie examen gingen oefenen op internet. Het lokaal werd niet veel meer gebruikt en het pand werd voor hem te groot. Ik was meteen enthousiast. Wil had wel wat twijfels, maar toen we samen voor een tweede keer door het pand liepen en alle mogelijkheden bespraken zag ze in dat dit toch wel heel leuk was.

In de volgende blog lees je meer over wonen in Winschoten en het ontstaan van Antiek galerie Het noorden.

Het bericht Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 4) verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off
Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 5)

Deel 5: Van stad naar Winschoten

Het hoekpand Witte de Withstraat 47/Piet Heinlaan 13a was oorspronkelijk een buurtsuper. Ik ben er gek genoeg nooit achter gekomen hoe deze supermarkt heette. Oude buren noemen wisselende namen. Wat staat is dat we besloten in zee te gaan met de verkopende makelaar van ons nieuwe huis en hem opdracht gaven ons huis in Groningen te verkopen. Pas als er een koper voor was dan zou de koop doorgaan van het pand in Winschoten. Dit gebeurde notabene op de laatste dag waarop dit volgens het contract kon. We hadden ons al verzoend met het idee dat het genoemde kamertje in de vorige blog toch zou moeten gaan dienen als slaapkamer. Op die laatste dag werden we eigenaar van ons huidige pand, een bijzondere gebeurtenis. Wil was hoogzwanger van onze dochter Juliet. Het was een warme zomer toen we begonnen met verven, inrichten en uiteindelijk verhuizen van al onze spullen vanuit Groningen.

Het pand is feitelijk een grote ruimte in compartimenten op de begane grond en een woongedeelte op de eerste verdieping. We hadden ineens een zee van ruimte en wat mij opviel was de stilte ‘s nachts.

We hadden twee grotere slaapkamers en in één van deze slaapkamers werd met hulp van mijn vader een muur gebouwd. Nu hadden we drie slaapkamers. Het plaatsen van de muur en het inrichten van  het tweede slaapkamertje was precies op tijd klaar voor de komst van Juliet. We waren nu ineens een gezin van vier, wonend in een groot pand vlak bij het centrum van Winschoten.

Er kwamen intensieve jaren van kinderen (op)voeden en werken. Mijn dozen vol met spullen haalde ik op bij de boerderij in Garrelsweer. Het heeft zoals ik al zei nog maanden lang naar koeien en mest geroken in onze garage.

Plannen voor een antiek-curiosawinkel kregen vorm

Gaandeweg keerde de rust terug in ons leven en begonnen we aan de volgende stap te denken: het openen van een antiek- en curiosawinkel. We realiseerden ons wel dat een antiekwinkel in Oost-Groningen niet meteen een winstgevende onderneming zou gaan worden. Je kan met de spullen die wij verkopen beter in een stad zitten, of in ieder geval in een omgeving waar veel welvaart is. Winschoten is een fijne stad met een goede Groninger mentaliteit. Niet teveel zeuren, recht voor zijn raap en altijd met een goede lach. Vroeger was de welvaart in een aantal plekken in Winschoten hoog. Er was altijd handel met Duitsland en mensen komen uit de hele regio om boodschappen te doen en spullen te kopen. In de oorlog zijn zeer veel joodse mensen uit Winschoten gedeporteerd en vermoord. Hiermee verdween een groot deel van de rijkdom ook uit ‘Sodom’ zoals Winschoten ook wel genoemd wordt. Los daarvan passen chique spullen niet heel erg bij de ‘doe maar normaal’ mentaliteit die in Groningen natuurlijk ingebakken is.

Dat gezegd hebbende is er natuurlijk ook internet en rijden liefhebbers graag een stuk om om iets leuks te kopen, dachten wij. Internet is inderdaad waar, daar kun je goed verkopen, maar liefhebbers die ervoor omrijden waren schaars.

Ons eerste succes

Op 30 maart 2007 ging Antiek galerie Het Noorden open. In de weken voorafgaand aan de opening werd er hard gewerkt. Er werd een scheidingswand geplaatst, er werden vitrines besteld, geplaatst en aangesloten. De mooiste spullen werden uit de dozen gehaald en in de vitrines geplaatst. We hadden een vitrinebalie gekocht en een kassa, enz.. Het was een opening met een hapje en een drankje en we hadden wat reclame gemaakt. Op de eerste dag verkocht ik praktisch al mijn mooiste stukken.

Dat was even slikken. Stukken die ik met liefde gekocht had en waar ik blij mee was; loslaten. Een alcoholist kan geen kroeg beheren, een verzamelaar geen antiekwinkel. Het voelde ook heel licht. Ik kan loslaten en dat moet ook als je handelaar wil zijn. We hadden een boel omzet gedraaid en dat vervulde ons met trots. Vanaf nu waren we handelaren in antiek en curiosa. In de praktijk bleek dat natuurlijk niet zo. Ik kocht regelmatig nog als liefhebber en betaalde dan teveel. Dat proces heeft lang geduurd. Zakelijk kijken naar je inkoop en zakelijk kijken naar de verkoop, dat was het leerproces wat eigenlijk nog steeds gaande is.

Volgende keer 2006 /2022 de ontwikkelingen.

 

Het bericht Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 5) verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off
Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 6)

Deel 6: Aziatica en Catawiki

Juliet Breider werd geboren op 19 juli 2006 en vanaf dat moment stond onze aandacht in het teken van haar. Juliet ontwikkelde zich goed en ook Rien kreeg het steeds meer naar zijn zin. Winschoten was ons nieuwe thuis geworden en zo voelde het ook. De mensen zijn lief en de Groninger humor en directheid tref je hier in overvloed. Gaandeweg vond alles zijn nieuwe ritme. Willeke besloot na het beëindigen van haar laatste contract om eerst niet meer te solliciteren. Ze werd full time huismoeder. Ik werkte bij het COA (Centraal orgaan Opvang Asielzoekers) en verdiende een goed salaris.
Wat ik niet verteld heb dat we gaandeweg wat spullen verkochten via internet (Ebay en marktplaats). Er ging nog steeds veel geld naar het inkopen van spullen op rommelmarkten en kringloopwinkels, maar we verkochten nu ook meer waardoor er wat meer evenwicht kwam in in- en verkoop van antiek.

Willeke en ik hadden al een tijdje lopen piekeren over een leuke naam voor op de gevel van ons pand. Het werd, geheel tegen mijn principes in, een redelijk saaie naam; Antiek galerie Het Noorden. Het paste het best bij onze aspiraties, we wilden een antiekwinkel worden die bekend kwam te staan in Noord-Nederland. Ook dachten we dat deze naam goed onthouden zou kunnen worden en kan het goed gebruikt worden voor publiciteit op internet. In de eerste maanden na opening van onze winkel zaten we trouw te wachten op klanten. We hadden wat geadverteerd maar ons vermoeden dat het niet heel hard zou gaan met de antiekhandel in oost-Groningen bleek bewaarheid te worden. Ook de “omrijders” kwamen niet speciaal naar onze winkel. Het bleef ijzig stil en na een aantal weken hebben we een babyfoon geplaatst zodat we ook boven de deurbel konden horen en niet steeds in de winkel hoefden te wachten op klanten.

Af en toe kwamen er mensen, meer uit nieuwsgierigheid, en heel enkel een koper. Was dat erg ? Nee, we hadden de ruimte, er was een inkomen en we zaten goed op onze plek in Winschoten. Wel bleven we driftig inkopen en moest er meer verkocht worden op internet. Onze voorraad steeg gestaag en we verkochten eigenlijk alleen als er te weinig geld dreigde door te veel inkoop.

 

Aziatica

Zoals ik al eerder vertelde was kunstglas mijn grote passie en ook in internationaal keramiek kon ik mij goed redden. Dit waren ook de ‘handelsgebieden’ van de 90er en 00er jaren. In deze tijd was klassiek antiek al tanende en de nieuwe handelaren richten zich veel meer op deze gebieden omdat daar geld te verdienen was.

Een goede vriend die ik sprak en actief was op Ebay.com en welke ik wel eens een goede tip gegeven had, kwam daar op terug met de woorden; “ik zeg je 1 keer; koop Chinese kunst en verkoop dit op Ebay”. Het bleek de beste tip van mijn leven.

De VOC (Verenigde Oost-Indische Compagnie) heeft meer dan tweehonderd jaar handel gedreven met China en Japan naast Indonesië, wat natuurlijk geen gelijkwaardige handel betrof. Met name Chinees porselein was heel populair en heeft gezorgd voor de vernietiging van de duizenden plateelbakkerijen die Nederland rijk was in de 17e en 18e eeuw. Het superieure harde en witte porselein was beter, mooier en dus geliefder.

Toen ik om mij heen begon te kijken zag ik overal Chinees porselein. Op markten, marktplaats en bij de mensen thuis.  Ik begon te kopen. Dat ging snel niet goed. Er waren veel kopieën in omloop al dan niet opzettelijk gemaakt om de koper te misleiden. Ook word in China tot de dag van vandaag volgens min of meer volgens de zelfde traditie met dezelfde ontwerpen en kleurpaletten porselein gemaakt. Het is dus zaak om erachter te komen wat de antieke stukken zijn maar ook wat de begerenswaardige stukken zijn. Het heeft mij naar schatting 4 jaar gekost om de basis onder de knie te krijgen. In Chinees porselein kun je een leven lang leren. Er is ontzaglijk veel gemaakt, maar ook een heel grote verscheidenheid en op heel veel verschillende plekken in China, wat natuurlijk een groot land is. De Chinese markt is groot en gretig. Chinese liefhebbers in antieke stukken zijn er in overvloed en ik vergelijk de situatie in China wel eens met de situatie in Nederland in de jaren 70 en 80. Antiek had aanzien en status en was dus duur en schaars.

Gaandeweg begonnen we geld te verdienen. Ik merkte dat ik meteen een voorsprong had met de prille kennis die ik had, ook 19e eeuws Chinees porselein ging grif van de hand. Als ik in 2008/2009 mijn baan bij het COA had opgezegd dan vermoed ik dat we redelijk welvarend hadden kunnen worden. Simpelweg alle veilinghuizen in Nederland en België opzoeken en alles wat los en vast zit opkopen en je kreeg meteen het dubbele of meer op de internationale markt.
Ik durfde dat niet. Mijn baan bij COA leverde een goed salaris op en als je kinderen hebt en een hypotheek dan is het een grote stap om alleen van de handel te gaan leven. Ik had het graag gedurfd en gedaan. Een vrij leven leek me geweldig en al helemaal als je je brood ermee kan verdienen. Ik bleef zo veel mogelijk Chinees porselein kopen op met name marktplaats en de rommelmarkten. We verkochten niet alles omdat daar de noodzaak niet voor was en dus nam die voorraad ook toe.

 

Catawiki

Ik sla een aantal jaren over. Jaren waarin het ons goed ging maar waar ik wel het verlangen hield naar een bestaan in de handel. Een goede vriend van mij, wijlen Rob Meershoek, werkte als veilingmeester bij het nog niet zo lang opgerichte Catawiki in Assen. Er werden online veilingen gemaakt. Mij leek het een gat in de markt en ik volgde deze ontwikkeling scherp.

Ik kende Rob van de Verzamelaars jaarbeurzen in Utrecht waar Wil en ik al vanaf 2003 naartoe gingen. Rob was een groot expert op het gebied van Nederlands keramiek. Samen met zijn vrouw Saskia runden ze het bedrijf Artentique. Ik kende hem nog niet zo goed maar dat zou gaan veranderen. Zijn pas opgerichte keramiek veiling bij Catawiki omvatte alle keramiek van waarde. Dat is een te groot gebied om te behappen als veilingmeester. Er stonden dan ook wel eens stukken in de veiling die niet correct omschreven waren. Met name Aziatisch keramiek, dat mijnenveld, ging regelmatig mis. Handelaren hebben de neiging hun spullen zo mooi mogelijk voor te stellen om zodoende een goede prijs te behalen. Bij Chinees keramiek kwam het voor dat de moderne stukken voor antiek werden aangeboden en Japans toch liever Chinees keramiek was.

Als ik fouten zag in zijn veiling dan mailde ik Rob daarover en dan kon dat aangepast worden. In 2013 benaderde Rob mij met de vraag of ik niet als veilingmeester bij Catawiki een baan wilde accepteren om de veiling Aziatica handen en voeten te gaan geven. Ik gaf aan dat ik een vast contract had bij COA, in een hoge schaal zat en een prima salaris. Maar ook dat van mijn hobby mijn werk maken me heel leuk leek.  Daarna ging het snel. Rene Schoenmaker een van de oprichters van Catawiki benaderde mij en toen hij mij meteen een vast contract toezegde en een soortgelijk salaris als wat ik nu had besloot ik de stoute schoenen aan te trekken.

Misschien leuk om de welkomstmail te lezen uit die tijd.

 

Werken als veilingmeester

Mijn afscheid van COA was hartelijk. Na 21 jaar koos ik het ruime sop. Nog steeds geen fulltime handelaar maar wel een stap in die richting met de nodige veiligheid omkleed.
Ik heb 5 jaar bij Catawiki gewerkt. Eerst als veilingmeester maar later ook als Category lead, zeg maar de coördinator van het team. In het begin bestond er een veiling en deze bracht 4700 op. Laatste maandresultaat voor mijn vertrek was 800.000 euro en dat deden we met zes/zeven mensen. In een notendop geeft dat aan hoe stormachtig de groei van Catawiki was en het was een grote eer daarin een rol te hebben gespeeld.

Mijn vertrek had te maken met mijn heilige overtuiging dat alleen kwaliteit en eerlijkheid leiden tot betere veilingen en meer omzet. Ik heb helaas geleerd dat geld verdienen belangrijker is dan integriteit en ook dat er gradaties van integriteit zijn. Dat laatste heb ik niet kunnen accepteren en dat was de reden dat wij in wederzijdse overeenstemming uit elkaar gegaan zijn. Ik ben niet zeer zakelijk en wellicht te idealistisch voor een commerciële onderneming.

Wat vooral belangrijk voor mij was, naast mijn salaris natuurlijk, was het eindeloos veel leren. Ik besefte vanaf dag één dat ik niet arrogant moest zijn als expert, alhoewel in natuurlijk bepaalde wat er wel en niet in de veiling terecht kwam. Door veel op te zoeken en beweringen van aanbieders na te kijken leerde ik heel veel bij. Ook schroomde ik niet de aanbieders te vragen naar extra informatie en kreeg ik die ook omdat ik aangaf het niet goed te kennen. Deze houding heeft me heel veel inzicht in Aziatisch antiek opgeleverd. Maar letterlijk elke dag valt er iets bij te leren en vergis ik mij nog steeds. Zoals gezegd Aziatica is een leven lang leren.

In 2018 eindigde het avontuur bij Catawiki en na wat zoeken en in mijn netwerk rondvragen kon ik al vrij snel aan de slag als bedrijfsleider bij het veilinghuis Klinkhamer in Groningen. We hebben dit voor een jaar afgesproken om de veiling naar en hoger plan te trekken. Dat is redelijk gelukt, maar bovenal heb ik er een vriendschap aan over gehouden met Martin Klinkhamer, de eigenaar van het bedrijf.

Na veilinghuis klinkhamer heb ik naast het blijven handelen een parttime baan aangenomen als medewerker personeelszaken in een kinderopvang organisatie. Ik heb hiervoor de juiste papieren. Ik ben erachter gekomen dat ik dat vak niet langer beheers en er niet gelukkig in wordt. Ik ben daarom daar niet verder in gegaan. Wel zijn wij in dat jaar erachter gekomen dat Willeke met haar opleiding heel snel gekwalificeerd is voor pedagogisch medewerker in de kinderopvang. Daar is zij mee aan de slag gegaan. Zij heeft inmiddels een baan gevonden en dat biedt nu de bestaanszekerheid die wij graag willen.

 

Het heden (2022)

Wij zijn inmiddels aanbeland bij het heden in dit relaas. We hebben afgelopen jaar de winkel verdubbeld en alle spullen uitgepakt en in de nieuwe vitrines gezet. Antiek galerie Het Noorden is een winkel op afspraak geworden. Wij zijn open voor bezoekers zodra u belt. In de meeste gevallen kunt u meteen terecht. Doordat de spullen allemaal zichtbaar om ons heen staan en niet in dozen is het ook een stuk eenvoudiger geworden kavels aan te maken voor (online) veilingen. Ook kunnen we snel klanten benaderen die in het verleden gevraagd hebben om bepaalde objecten.

Bemiddeling in inboedelruimingen

Dit doen wij in samenspraak met kringloopwinkels in de omgeving. Omdat wij de taxatie van antiek vooraf aanbieden zijn de inboedels over het algemeen van goede kwaliteit.  In huizen waar antiek staat, staat ook vaak een goede wasmachine en goede kwaliteit huisraad. De kringloopwinkels weten dat als ik ze bel. Over het algemeen krijgen ze veel bruikbare spullen en weinig rommel. Vandaar dat de formule goed werkt. Wij kopen een aantal antieke of verzamelwaardige spullen in en de kringloopwinkel maakt de woning bezemschoon leeg tegen 0 of geringe kosten. De inboedel betaalt in veel gevallen de kosten van de ontruiming van het huis.

Door alle aanpassingen en verbeteringen op het gebied van inkoop en verkoop kunnen we met een gerust hart zeggen dat wij in de toekomst zeker zullen blijven bestaan en verder zullen groeien. Ik hoop dat het mogelijk wordt een fatsoenlijke boterham te halen uit in en verkoop van antieke en verzamelwaardige spullen en alle seinen staan op groen.

Dank voor het lezen van deze serie blogs “Hoe ik een handelaar werd“. Ik krijg er leuke reacties op en heb begrepen dat er veel belangstelling is voor onderwerpen waarin uitgelegd en verklaard wordt hoe taxeren en het herkennen van kunst in zijn werk gaat. Mijn volgende blogs zullen meer daarop gericht zijn.

Het bericht Hoe ik handelaar werd (en liefhebber) van kunst (deel 6) verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off
Een antieke kandelaar herkennen

Voor de donkere dagen en rond de kerstdagen wordt mij steeds vaker gevraagd om een kandelaar of kandelaren te dateren. Dit doe ik bij enkele stuks altijd kosteloos. Wilt u zelf graag een antieke kandelaar herkennen, dan is deze blog zeker raadzaam om te lezen. Let wel, de kenmerken die ik noem zijn een goed begin van het oplossen van de ‘puzzel’. 100% zekerheid krijgt u niet, wel een goede indicatie. De verscheidenheid is simpelweg te groot om in één blog een eenduidig beeld te geven of een kandelaar antiek is.

Materiaal en gebruik

Kandelaren worden gemaakt van vele soorten materialen. Klassiek is natuurlijk koper, brons en tin maar kandelaren worden ook gemaakt van glas, kristal, zamac, aardewerk, porselein hout (ja ze bestaan echt), zilver en goud en dan zijn er wellicht nog materialen die ik ben vergeten. Kortom de inventiviteit en creativiteit van mensen is groot in het maken van kandelaren in allerlei soort materialen.

Kandelaren werden, in de tijd voordat er elektriciteit was, gebruikt als verlichting. Er waren dan ook meerdere soorten kaarsverlichting, vaak van dezelfde materialen. Je had natuurlijk een kroonluchter waar veel kaarsen in geplaatst konden worden. Deze hing aan het plafond en was een kostbaar bezit. Niet veel mensen konden zich een kroonluchter veroorloven. De blaker was een kleine draagbare ‘kandelaar’ die je mee kon nemen om zo enige verlichting te hebben op weg naar bijvoorbeeld de bedstee. Er waren wandkandelaren, met vaak twee, maar soms meerdere kaarsen. Vloerkandelaren stonden vaak in kerken maar ook in grotere huizen en hadden doorgaans een dikkere kaars. Deze stonden vaak bij altaren maar in de huizen bij de ingang van een vertrek of in de hoeken van de kamer.

Van functioneel naar decoratief

Na de komst van elektriciteit en het aansluiten van de woningen hierop, welke veelal voltooid raakte in de jaren 30 van de vorige eeuw, verdween kaarsverlichting vrij snel. Het maken van kandelaren bleef wel doorgaan maar er werd minder geproduceerd vanuit functioneel gebruik en meer als decoratief object.

Ik wil mij in dit stuk beperken tot het herkennen van antieke kandelaren voor op tafel, enkele kaarskandelaren en de wandkandelaren. Deze zijn het meest gangbaar naast natuurlijk de blaker maar veel van de ouderdomskenmerken zijn ook terug te vinden in de andere vormen van kaarsverlichting. Waar mensen vooral in geïnteresseerd zijn zijn de messing/bronzen kandelaren.  Deze komen in het verleden het meeste voor in Europa en zijn vaak door overerving in bezit gekomen families.
Mocht u een kandelaar bezitten van tin of ander materiaal dan nodig ik u uit een foto te sturen. U krijgt altijd antwoord.

 

Het verschil tussen brons, messing en koper

Koper is rood/roze van kleur. Alle gele kleuren zijn brons of messing. De kandelaren die in grote delen van Europa zijn gemaakt zijn van messing of brons. Niet alle brons is trouwens geel, als brons oxideert ontstaat er een bruine laag. Dit noemt men patin of patina en werd ook wel kunstmatig gedaan omdat men dit mooi vond of om een ‘antiek look’ te creëren. Voor de duidelijkheid; geelkoper is messing. Deze termen worden door elkaar gebruikt.

Koper hebben we besproken. Het is roze van kleur en wijkt daardoor duidelijk af van messing en brons. Brons bestaat uit een legering van koper en tin. Messing bestaat uit koper en zink. Eigenlijk is het onderscheid tussen brons en messing niet op het oog te maken. Een sterke magneet reageert wel op messing maar niet op brons. Voor zover u geïnteresseerd bent in dat onderscheid is dat de meest eenvoudige manier om dit vast te stellen. Overigens is het goed om te weten dat messing enigszins magnetisch is. Een sterke magneet reageert hier iets op.

Messing en brons worden door elkaar gebruikt omdat het onderscheid moeilijk te maken is, maar soms ook omdat bronnen hebben vastgesteld wat het materiaal is. De waarheid is dat in dorpen soms brons goten werd en soms messing. Niet altijd is dat meer vast te stellen. Een chemische proef kan uitsluitsel geven, maar is hier niet relevant. De gele kandelaren worden door mij messing kandelaren genoemd, maar dit kan dus ook brons zijn.

Hoe herkent men een antieke kandelaar

Oke, we gaan over tot de tips om zelf een antieke kandelaar te herkennen. Hiervoor zijn verschillende kenmerken te benoemen.

Gebruikssporen antieke kandelaar herkennen

Messing kandelaren zijn harder dan koper, maar hebben wel kenmerken van gebruik. Een antieke kandelaar is altijd gebruikt en heeft gebruikssporen. De eerste vaststelling die u moet doen is, heeft mijn kandelaar gebruikssporen. Kroonluchters werden natuurlijk weinig aangeraakt of verplaatst maar een blaker werd dagelijks opgepakt en een tafelkandelaar ook.

Als u een loep neemt dan kunt u in goed daglicht kijken op de ‘huid’ van de kandelaar, dan ziet u krasjes, butsjes en kleine verdiepingen die met vuil zijn gevuld. In een kras zit vaak een beetje oxide/vuil en dat ziet er zwart uit. In de ornamenten van de kandelaar zitten naden en spleten. Deze zijn ook zwart en gevuld met vuil/oxide. Wat iets lastiger te beschrijven is maar wel belangrijk. Een antieke object heeft geleefd. Er zit een hogere glans op en de krasjes en deukjes en vuilplekjes zitten totaal onregelmatig op het object. Op plekken waar een kandelaar vaak word opgepakt (afhankelijk van het model natuurlijk) is de glans hoger van het vastpakken. Dit zijn ‘natuurlijke’ ouderdomskenmerken die maken dat je een belangrijk puzzelstuk kan leggen.

Draairingen

Een volgend kenmerk zijn draairingen
Voeten van kandelaren worden afgedraaid. Ik heb gezocht naar de produktietechniek die hierbij gebruikt werd, maar die heb ik zo niet kunnen vinden. Wat belangrijk is om te weten is dat de voet van een antieke kandelaar draairingen bevat. Concentrische ringen onder een antieke messing kandelaar zijn een belangrijk teken van ouderdom.

 

Vetvanger

Een antieke kandelaar heeft een functionele vetvanger. Let wel dit is niet altijd zo. Er zijn ook veel kandelaren die geen vetvanger hebben maar wel antiek zijn.

Grote voet

Hele oude kandelaren uit de 15e, 16e en 17e eeuw hebben vaak een grote voet. Ook hier weer; dit is niet altijd zo maar omgekeerd zie je haast geen moderne kandelaren die een grote voet hebben.

18e eeuwse kandelaar met vetvanger
en grote voet.
17e eeuwse Spaanse kandelaar
met vierkante grote voet.
Engelse 19e eeuwse kandelaren

Nog even speciale aandacht voor de 19e / begin 20e  eeuwse kandelaren. Deze kom je veel tegen en vandaar dat ik ze speciaal erbij vermeld.

De waarde van een antieke kandelaar

Nu we aangekomen zijn aan het einde van deze kleine opsomming en het leggen van een paar puzzelstukjes, nog even de vraag van de waarde. Dit is een waarde bepaling in het jaar 2022.

De waarde is de afgelopen 20 jaar niet enorm gefluctueerd, maar kan natuurlijk altijd verandering in komen. Kandelaren uit de 15e en 16e eeuw zijn nog steeds kostbaar en kunnen honderden zo niet duizenden euro’s opleveren. De 18e en19e eeuwse kandelaren leveren door de bank genomen al wat minder op. De 18e eeuwse kandelaren per stel grofweg tussen de 100 en 500 euro. De 19e eeuwse kandelaren leveren op een antiekmarkt bij de juiste koper tussen de 50 en de 250 euro op.

We hebben het hier dan niet over vloerkandelaren. Deze zijn kostbaarder. U moet deze prijzen als een grove indicatie zien die een denkrichting geven. Uitzonderingen komen regelmatig voor.

Antiek herkennen is vaak puzzelstukjes leggen. Met name als je pas gaat leren. Naarmate je kennis groter wordt gaat het herkennen steeds sneller. Ik besef dat deze blog slechts een paar puzzelstukjes heeft aangereikt, maar dit zijn wel een paar belangrijke. Op internet is meer informatie te vinden en ook voor een antiquair is Google een grote bron van informatie geworden.  Zoals vaker gezegd; bent u op zoek naar informatie over een stuk dan kunt u foto’s sturen en krijgt u een eerlijke en vakkundige mening hierover

Meer weten over het herkennen van antiek? Lees onze blog:Hoe kan je zien of iets antiek of oud is

Het bericht Een antieke kandelaar herkennen verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off
Merktekens op porseleinen beeldjes

Regelmatig krijg ik vragen over de merktekens op porseleinen beeldjes. Men is benieuwd waar de beeldjes zijn gemaakt, hoe oud ze zijn maar natuurlijk ook wat de marktwaarde is. In dit stuk probeer ik u de weg te wijzen bij deze zoektocht. Merktekens zijn in veel gevallen wel te vinden op het internet maar of uw beeldje recent gemaakt is of juist oud, is mede bepalend voor de prijs. Eerst geef ik wat basis informatie om daarna bij de merktekens aan te komen.

Ik krijg regelmatig foto’s aangeboden via de website of whats-app. In een aantal gevallen waren beeldjes waarvan foto’s werden aangeboden niet van porselein maar van aardewerk. Ook is er soms verwarring omdat porselein ongeglazuurd is en dan weer voor aardewerk wordt versleten.

Aardewerk of porselein?

Alle kleuren die afwijken van wit zijn in het algemeen gesproken aardewerk. Er zijn gradaties in de hardheid van aardewerk. Denk bijvoorbeeld aan Keulse potten aardewerk, dit is hard en voelt als porselein. De kleur verraadt echter meteen dat het geen porselein is. U kunt dus zelf vaststellen dat iets van aardewerk is gemaakt. Ook aardewerken beeldjes zijn soms oud en hebben een goede waarde, maar we beperken ons nu even tot porselein.

Porselein is harder, zwaarder en is ook sterker dan aardewerk. Het is op een veel hogere temperatuur gebakken. Porselein heeft hierdoor meer karakteristieken van glas. Porselein, mits dun genoeg, benaderd de hoogte van de  klank van glas bij aantikken. Aardewerk zingt nooit na. Het maakt een laag geluid. Om vast te stellen of uw beeld van geglazuurd aardewerk is gemaakt of van porselein draait u het om en zoekt naar een plek waar geen glazuur zit. Hierin is vast te stellen of de kleur van het materiaal wit is of een tint heeft. Neigt de kleur naar beige dan is het aardewerk. Spierwit materiaal is porselein.

Heeft u een hard, krasvast beeld van spierwit materiaal? Dan heeft u een porseleinen beeld. Voor u is dit stuk geschreven. Stelt u vast dat u een aardewerken beeld of beeldje heeft en wilt u ook weten wat de ouderdom of waarde hiervan is. Neem gerust contact met ons op om foto’s van de objecten te versturen. U krijgt altijd antwoord. Meer over het herkennen van porselein leest u in onze blog hierover.

Soorten porselein en ouderdom

Er zijn twee soorten porselein; geglazuurd en ongeglazuurd. Sommige beelden zijn ongeglazuurd. Dit heet biscuit porselein. Ze glimmen dus niet, maar zijn vaak wel gekleurd. Geglazuurd, dus glanzend porselein komt het meeste voor.

Een belangrijk weetje is het volgende; oude porseleinen beelden zijn vaak dicht van onderen of juist helemaal open. Moderne productie is vaak ‘half open’ er zit een gat onderin waar een vinger in past. Dicht is trouwens nooit helemaal dicht. Om te voorkomen dat porseleinen producten knappen bij het bakken zit er altijd een of meerdere openingen in.

Porseleinen beetje met groot bakgat
Wallendorf beeldje met klein bakgat
Grafenthal beeldje groot bakgat op een punt

Porselein fabrieken

U begrijpt dat er in de loop van honderden jaren veel fabrieken hebben bestaan die porseleinen beelden hebben gemaakt. Vanaf de vroege 18e eeuw was men ook in Europa in staat om porselein te maken. Veel ouder porselein komt uit China. De oudste beelden komen hier vandaan. Veel hiervan hebben geen merktekens en hebben vaak een Aziatisch uiterlijk. Ik laat deze buiten het bestek van deze blog. Heeft u het vermoeden in het bezit te zijn van een oud Chinees beeld dan kunt u contact opnemen om mijn mening te horen.

De oudste porseleinen beelden uit ‘ de westerse wereld’ komen uit Europa. In Duitsland, Oostenrijk, Italië, Frankrijk, Engeland, Spanje, Rusland en Zweden werd al in de eerste helft van de  18e eeuw porselein gemaakt. Andere Europese landen volgden snel. In de 19e eeuw had vrijwel elk Europees land zijn eigen productie. Ook in Amerika en elders in de wereld kwam in de 19e eeuw de productie van porselein op gang. In Nederland werd vanaf 1759 porselein gemaakt.

Merktekens porseleinen beeldjes

Om meerdere redenen werd een merk aangebracht op een porseleinen beeld;

Trots
Identificatie van een stuk porselein
Aanduiding van kwaliteit (commercieel belangrijk)

Een eigenschap van de westerse cultuur is het zichzelf willen onderscheiden. Vaak uit commercieel belang, maar ook vaak om te laten zien tot welke kwaliteit men in staat was te maken. In oosterse landen, zoals China, werden in vroege tijden porseleinen stukken vaak niet gemerkt. Als dit al gebeurde dan stond er de naam van de keizer vermeld en alleen met zijn toestemming. Later veranderde dit ook, uit commercieel oogpunt. Dit was dan vooral voor de stukken die werden ge-exporteert naar het westen.

Aangezien er, zoals gezegd, veel porseleinfabrieken waren en er nog veel meer merken zijn gevoerd door de jaren heen, praten we over duizenden verschillende merken onder porseleinen beelden. Het is dan ook ondoenlijk om alle merken hier te beschrijven. Een aantal merken komen nu en in het verleden veel voor. De minder gangbare merken zal ik hier niet behandelen. Merken die een naam bevatten kunt u zelf verder opzoeken. Als de naam en het woord ‘beeld’ in google geen of weinig resultaten geeft, probeer dan eens de naam en de engelse woorden ‘porcelain  statue’ of ‘porcelain figurine’. Vaak zijn er dan meer resultaten te vinden.

Belangrijk om te weten is dat veel oude beelden geen merktekens bevatten. Het komt dan aan op het uiterlijk en de manier van maken om te achterhalen welke fabrikant het beeld heeft gemaakt. Van ongemerkte beelden mag u altijd een foto sturen via ons contactformulier.

Overzicht met merktekens porseleinen beeldjes, fabriek en land

Als u een merkteken op uw eigen porselein herkent, dan kunt u in google gaan zoeken naar meerdere voorbeelden van afbeeldingen. Vaak zijn er ook prijzen zichtbaar bij soortgelijke beelden. Het is daarbij oppassen, vraagprijzen zijn soms niet reëel, opbrengsten zijn niet altijd een weerspiegeling van de actuele prijs. U moet dus altijd een slag om de arm houden. Het geeft echter wel een indicatie natuurlijk.

7 april 2023Comments Off
Wanneer een taxateur voor antiek inschakelen

U bent in het bezit van spullen en wil graag weten wat de waarde is. In deze blog behandel ik verschillende motieven om een taxateur van antiek te willen benaderen  (en de noodzaak daartoe) en geef ik advies over hoe het beste te handelen.

Waarom een objecten laten taxeren?

De verzekering; de inboedel is verzekerd maar ook de antieke spullen moeten, bijvoorbeeld bij brand, vervangen worden. Een deel van de taxatiewaarde zal dan ook gaan over hoe die spullen vervangen moeten worden. Er moet gezocht worden bij veilingen, antiquairs of antiekbeurzen naar een soortgelijk stuk. Dit is doorgaans een intensief proces en daarom vrij kostbaar. Ook tijdsdruk speelt hierin een rol.
De verzekeringswaarde is dan ook een stuk hoger dan de waarde die het stuk heeft in de antiek markt.
Een andere reden om antiek te laten taxeren is bij het verdelen van de aanwezige stukken in een nalatenschap. Bijvoorbeeld, de langstlevende ouder is overleden en de eerste begunstigden hebben te maken met een inboedel met veel spullen die op eerlijke manier verdeeld moeten worden.
In dit geval is het zaak om aan alle spullen die niet eenvoudig door uzelf op prijs zijn vast te stellen van een prijskaartje te voorzien. De waarde die hier gerekend wordt is een marktwaarde. Wat krijgt men ongeveer in handen bij verkoop in de markt.
Onder de markt, marktwaarde of verkoop op de antiekmarkt versta ik wat men mag verwachten aan opbrengst bij verkoop op een veiling, een verkoop website of aan een handelaar.
Een laatste reden om een taxateur antiek te zoeken kan zijn omdat men een goede prijs wil en dus wil verkopen.

Prijsbepaling

Allereerst; in alle gevallen is een prijs een indicatie. Soms is het vrij goed te zeggen wat een stuk waard is, in andere gevallen is dat wat onduidelijker. Ik leg u uit hoe dat komt.

Net als aandelen op de markt, schommelen prijzen van antiek nog wel eens. Dit zijn gelukkig geen dagkoersen maar over een periode van vijf jaar zijn er bijvoorbeeld al verschillen te zien in opbrengsten van bepaalde spullen. Het heeft te maken met mode, aangewakkerde belangstelling door een tv programma of een boek wat uitkomt en ook speculatie speelt een rol. Als handelaren of investeerders verwachten dat bepaalde stukken in prijs zullen gaan stijgen, dan kan zo’n markt een stijgende lijn laten zien.

De antiekwaarde is nooit eenduidig. De ene handelaar heeft goede klanten en geeft wat meer dan een ander. Op een veiling kan eenzelfde object de ene keer een hele goede prijs opbrengen en een andere keer behoorlijk tegenvallen. Kopen van antiek door de eindgebruiker heeft te maken met emotie. Antiek is geen levensbehoefte maar mensen kunnen soms heel graag iets willen hebben; het stuk ontbreekt nog in de verzameling of men zocht al lang naar het juiste object voor dat plekje in huis.

U wil een taxatie van antiek, wat nu?

U heeft vastgesteld dat een van bovengenoemde redenen voor u van toepassing zijn. Ik zal ze alle drie bespreken.

Antiek taxeren voor de verzekering

Zoekt u een taxateur antiek voor de waardebepaling van de inboedel omdat u de spullen goed verzekerd wil hebben, dan heeft u een erkend taxateur nodig. Let op! Het is goed even met de verzekering te bellen en te vragen wat voor hen een afdoende waardebepaling is. Er zijn namelijk verschillen. Wordt een waardebepaling van een niet erkend taxateur ook geaccepteerd dan is het mogelijk interessant om een antiquair te benaderen. Deze zullen waarschijnlijk een wat lagere prijs hanteren. De federatie TMV is de organisatie van Nederland die gaat over erkende antiek taxaties. Zij hanteren extra waarborgen en de taxateur heeft zich te houden aan een gedragscode. Op de site van de federatie TVM kan u ook zoeken naar experts in de omgeving.

U doet er goed aan om een offerte op te vragen en even op de website te kijken van de desbetreffende expert hoe hij beoordeeld wordt door voorgaande klanten. Het is slim om goede afspraken te maken met de taxateur. Zijn zijn prijzen stuksprijzen dan kan het aardig in de papieren lopen als er veel spullen zijn. U kunt ook vragen of hij bij veel spullen een speciale prijs wil hanteren.

NB voor een ongesigneerd antiek schilderij is een erkend taxateur veel meer tijd kwijt dan aan een doosje met zilveren theelepels.

Antiek taxeren voor het verdelen van een nalatenschap

Omdat wij natuurlijk regelmatig in inboedels terecht komen, maken we mee dat ik gaandeweg aan het taxeren ben voor de familie. Ik zal dat uitleggen. Bij huisontruimingen kopen wij lang niet alle antieke spullen. Zoals u wellicht in andere blogs heeft gelezen zijn veel antieke spullen moeilijk te verkopen. Antiquairs zijn dus zeer kritisch geworden bij het inkopen van spullen. Daarnaast maak ik natuurlijk ook mee dat er nog spullen zijn die wel interessant zijn voor inkoop maar waarvan de familie aangegeven heeft dat iemand daar belangstelling voor heeft. Vaak gaat het als vanzelf dat er gevraagd wordt wat de waarde is. Ik geef dan vaak mijn mening en soms ook meerdere malen zodat er op die manier een redelijke financiële verdeling kan komen. Daar vraag ik geen vergoeding voor in zo’n situatie.

Uiteraard kunt u ook een taxateur antiek benaderen en hem of haar tegen een vergoeding vragen deze verdeling te maken.

Het vermelden waard is dat er websites zijn die taxeren aan de hand van foto’s. Controleer wel de feedback score van voorgaande klanten op bijvoorbeeld Google of Trustpilot. Er is wat kaf tussen het koren.

Zoekt u een taxateur antiek voor alleen het verdelen van de nalatenschap dan kunt u contact opnemen met ons. Zijn het enkele stuks dan taxeren wij gratis van foto’s of als u in persoon in de winkel komt.

taxateur antiek nodig omdat u zich wil oriënteren op verkoop

In dit geval zijn er en aantal opties; u kunt een object aanbieden bij een veilinghuis. Deze zal aangeven of ze geïnteresseerd zijn te verkopen. Zaken met een waarde boven een bepaald bedrag (afhankelijk van het veilinghuis dat u benadert) zullen geaccepteerd worden. Een veilinghuis draagt zorg voor presentatie en beschrijving van het antieke stuk en organiseert kijkdagen om een ieder de gelegenheid te geven het stuk te bekijken. Voordeel van een veilinghuis is dat de verkoop openbaar plaatsvindt. De prijs die u krijgt is vaak een goede reflectie van wat de marktprijs is op dat moment. Het is wel belangrijk dat de juiste bieders er zijn. Dat is de taak van het veilinghuis. Zijn marketing moet dusdanig zijn dat veel belangstellenden weet hebben van de verkoop van uw objecten. Een nadeel van een veilinghuis zijn de kosten.
Als inbrenger betaalt u gemiddeld 20% van de hamerprijs aan het veilinghuis. Daarnaast vraagt het veilinghuis opgeld. Dit is doorgaans rond de 30%. Een koper betaald dus 30% meer dan zijn bod aan het veilinghuis. De koper zal daar rekening mee houden in het biedproces. Ook is de tijd tussen het moment van inbrengen en het moment van uitbetalen relatief lang. Het hangt natuurlijk af van de datum van de eerstvolgende veiling en dan duurt het doorgaans nog een maand tot anderhalve maand voordat er uitbetaling plaatsvindt. Dit heeft te maken met dat klanten soms laat betalen en er dus herinneringen moeten worden gestuurd.

In dit verband is het ook goed om online veilinghuizen te noemen. Kunstveiling, Catawiki en Ebay zijn een aantal met wisselende service en tarieven. Doorgaans kost dit meer werk, u moet zelf pakketten maken en opsturen of een groot object klaar zetten en aanwezig zijn als een koper het komt ophalen. Commissiekosten zijn wel lager dan bij een fysiek veilinghuis.

Als laatste kunt u natuurlijk een antiquair benaderen zoals Antiek galerie Het Noorden. Ondanks dat wij lang niet alles inkopen hebben wij wel een groot bestand aan klanten en kennen de juiste wegen om een goede prijs te krijgen. Het is natuurlijk zo dat u niet weet of u een goede prijs krijgt voor een object. Omdat wij begrijpen dat daar onzekerheid over kan zijn bieden wij aan om te laten zien wat een dergelijk stuk kan opleveren in voorgaande situaties. Ons verdienmodel is natuurlijk wel zo dat wij meer vragen in de verkoop dan wat wij u uitbetalen; wij moeten er geld aan overhouden.

Contact opnemen

Eigenlijk taxeren wij uw antiek door een prijsvoorstel te doen waarbij we rekening houden met de te verwachten prijs bij verkoop door ons.  Het is goed om te weten dat we daar de volgende ‘regels’ in hanteren.
Is een object zeer courant en dus snel voor een goede prijs te verkopen dan geven wij tot 80% van de waarde. Is een stuk helemaal niet courant, maar verwachten we het binnen een jaar te kunnen verkopen dan geven we 20/30% van de waarde.

Ik geloof dat de meeste antiekhandelaren dit soort regels hanteren. Het hangt dus ook af van hoe groot het netwerk van de antiek handelaar is. Iets wat normaal matig te verkopen is kan soms vrij snel verkocht worden omdat de juiste klant snel benaderd kan worden. Het blijft soms ook een beetje een gok. Ik heb meerdere malen meegemaakt dat de verwachte klant toch niet wilde kopen omdat hij het object al in collectie had of een andere reden had niet to aankoop over te gaan.

Antiek taxatie via foto’s (enkele stuks) is altijd gratis bij Antiek galerie Het Noorden. Als u wilt verkopen dan zullen wij u een marktconforme prijs bieden en dat is uiteraard geheel vrijblijvend.

Het bericht Wanneer een taxateur voor antiek inschakelen verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off
Waarde van antieke kasten

Zoals al vaker gememoreerd staat de antiekmarkt erg onder druk. Klassiek antiek zoals meubels, tin, koper, geslepen kristal etc. komen in grote hoeveelheden op de markt en er is niet veel vraag. Deze blog is geschreven in 2023, mocht u dit later lezen dan is het goed even opnieuw te kijken. De waarde van genoemde spullen is al langer laag. De trend heeft zich grofweg ingezet in 2000 en er is geen opwaartse lijn te bespeuren tot op heden.

Wat is de waarde van een antieke kast

Dat gezegd hebbende is het natuurlijk goed te weten wat een antieke kast wel kan opbrengen. Onder kast versta ik in deze blog alle meubels met deuren, lades en vakken die gebruikt worden om spullen op te bergen of ten toon te stellen. Kisten, zoals scheeps- of dekenkisten vallen buiten het bestek van deze blog.

Allereerst een wellicht ongewoon bericht; vintage kasten uit de jaren 50 en 60 zijn een stuk meer in trek dan antieke kasten. Het is wel een bepaald type kasten, maar daarover zo meer. Het is natuurlijk zo dat niet alle kasten even slecht in de markt liggen. Ik probeer zoveel mogelijk aan de hand van voorbeelden een beeld te schetsen van de waarde van antieke kasten. Ook laat ik voorbeelden zien van kasten en noem een verwachtte verkoopprijs.

Contact opnemen

Een paar algemene regels over de waarde van antieke kasten die uiteraard niet in beton gegoten zijn;

Veel decoratief snijwerk is minder in trek en in het verlengde; strakke vormen liggen beter in de markt.
Meer lades is beter. Een apothekerskast met veel kleine laatjes is nog steeds goed te verkopen. Andere kasten met veel lades en een strakke vorm doen het ook beter.
Klein is beter. Een kleine kast verkoopt beter dan een grote kast.
Zeer oud verkoopt beter. Is de kast 17e eeuws of vroeg 18e eeuws dan geeft dat de prijs een boost.
Donkere houtsoorten doen het minder goed dan de lichte houtsoorten
Art deco kasten, met name van een bekende ontwerper, kunnen nog steeds een goed bedrag opleveren. Als de kast en toonbeeld is van de tijdgeest dan voegt dat toe aan de waarde.

Kwaliteit is helaas nauwelijks een meerwaarde. De meeste antieke kasten zijn gemaakt van goede houtsoorten, zijn met de hand gemaakt en zitten met degelijk hang en sluitwerk in elkaar. Een groot verschil met de kasten die u koopt bij hedendaagse woonwinkels.
Een ander opmerkelijk feit, geverfde antieke kasten verkopen beter dan wanneer het hout zichtbaar is. Met name donkere meubels krijgen nog wel eens een verfje. Er is een trend gaande dat mensen de kast (laten) verven om zodoende een betere kans op verkoop te krijgen. Antiquairs hebben natuurlijk bedenkingen bij deze praktijk, maar aan de andere kant; als zo cultureel erfgoed overleefd, dan is dat beter dan wanneer de kasten vernietigd worden. Wat helaas ook in toenemende mate gebeurd.

Dan nog even terug komen op de vintage kasten uit de jaren 50 en 60. Als u ”Louis van Teeffelen kast” googelt dan ziet u het type kasten die nu in trek zijn. Ook ”Vintage Danmark kast” levert een duidelijk beeld op van wat in trek is. Als u deze termen heeft ingevoerd klik dan even op afbeeldingen boven in beeld. Dan krijgt u snel veel voorbeelden te zien.
Vaak staat een kast op dunne pootjes en deze staan ook soms schuin. Als u twijfelt is het goed om de kast te onderzoeken op naamplaatjes of andere duidingen. De aanduiding Denmark, Sweden en ook wel Italy is vaak reden om aan te nemen dat de kast een interessante waarde heeft. Uiteraard is waarde relatief, €1000,- is voor de een veel geld en voor een ander weinig. We hebben het in dit blog over meubels in de prijsklasse €50,- tot ca. €2500,-.

Contact opnemen

Antieke kasten waarde

Hieronder plaats is voorbeelden van kasten en zet er een prijsindicatie bij.  Er moet hier wel iets bij gezegd worden. Het bedrag wat er bij staat is een waarde die het meubel zou moeten kunnen opbrengen. Het probleem zit, zoals gezegd, in het grote aanbod en de beperkte vraag (2023). U zou dus in redelijkheid dit bedrag mogen verwachten maar het kan geruime tijd duren voordat u een bod krijgt wat in de buurt ligt van de genoemde waarde. Ik zal de mate waarin een meubel courant is een cijfer geven. 1 is helemaal niet courant en nauwelijks verkoopbaar tot 10 zeer courant en u verkoopt het snel.
Mocht u uw antieke kast hier niet vinden mailt u dan gerust een foto. U kunt echter wellicht aan de hand van de foto’s en de genoemde regels een indruk krijgen van wat uw kast ongeveer moet kunnen opbrengen.

Het bericht Waarde van antieke kasten verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off
Zilver verkopen, testen, merken en de waarde

Deze blog gaat over zilver. In het eerste deel beschrijf ik de zilver gehaltes, hoe zilver te herkennen, de merken, verzilverde objecten en zilver testen. In het tweede deel laat ik voorbeelden zien. Als laatste (voorbij de foto’s) geef ik wat tips waar op te letten bij de verkoop van zilveren objecten.

Nederlands zilver hanteert een scala aan zilvermerken welke ik zo dadelijk laat zien en beschrijf. Deze kom je uiteraard ook het meest tegen. Maar ook Engels, Duits en Indonesisch zilver komt regelmatig voor in Nederland.  Daarnaast zijn er natuurlijk nog veel meer landen waar zilver gemaakt en gebruikt werd met allerlei soorten merktekens. Het voert te ver om deze allemaal te bespreken. Ik beperkt mij tot de meest gangbare zilvermerken die ik aantref in Nederland.  De kans dat uw merken ertussen staan is redelijk groot. U kunt vanaf hier ook naar beneden scrollen om uw object te identificeren. Even doorlezen geeft wat meer verdieping en inzicht. Aan het eind van dit blog spreek ik over de waarde van zilver.

Inhoud blog:

Zilvergehalte
Zilver testen
Zilvermerken
Waarde van zilver

Contact opnemen

Zilvergehaltes

Er zijn eigenlijk grofweg vijf gangbare gehaltes in omloop als het gaat om zilver. Puur zilver met het gehalte 999/1000. Gehalte 1000/1000 mag niet gehanteerd worden omdat er altijd andere delen materiaal aanwezig zijn. Een puurheid van 99,9 % wordt standaard gehanteerd dit is dus 999 gehalte zilver. Het volgende is 925 gehalte. Dit wordt eerste gehalte zilver genoemd. Tweede gehalte zilver is 835 en derde gehalte zilver is 800. Daarnaast kennen diverse landen nog lagere gehaltes zilver en dit wordt BWG zilver genoemd. BWG staat voor Beneden Wettelijk Gehalte. Van de Nederlandse waarborgwet mogen deze objecten geen zilvermerk hanteren. Er zijn ook andere soorten gehaltes bekend zoals 900 en 830. Het volstaat te zeggen dat alle merken die u aantreft met een getal van drie cijfers beginnend met een 8 of een 9 gemaakt is van zilver.

Puur zilver wordt eigenlijk, gangbaar, niet verwerkt tot objecten. Het is handelszilver en wordt in allerlei soorten gewichten, zilverbaren, aangeboden. Deze baren komen doorgaans van grote handelskantoren. Deze worden streng gecontroleerd. Handelen in zilverbaren via betrouwbare websites of verkooppunten is veilig te noemen. kijk bijvoorbeeld eens naar www.hollandgold.nl/zilver-kopen. De objecten waar we in deze blog over spreken zijn gemaakt van eerste, tweede of derde gehalte zilver.

Zilver testen

Soms komt het voor dat een object geen merken bevat. Vaak is het geen zilver maar dat is niet helemaal zeker. Soms zijn bijvoorbeeld sieraden vermaakt en dan kan het merk weggevallen zijn. Er zijn testsets te koop die eenvoudig werken, bekijk deze maar eens; weegschaaltje.nl/toetswater-voor-edelmetaal. Mocht de link niet (meer) werken dan kunt u in uw zoekmachine eenvoudig zoeken naar ‘testset zilver‘.
U kunt ook de plaatselijke juwelier bezoeken die vaak kosteloos, vraag dit wel even vooraf, een enkel object wel voor u wil testen.

U kunt zelf een paar dingen doen om te zien of u een zilveren object of een verzilverd object heeft, mocht u geen merktekens aantreffen. Allereerst proberen we vast te stellen of uw object verzilverd kan zijn. Zoals gezegd zijn veel ongemerkte objecten met een zilver voorkomen vaak verzilverd.

Verzilverd

Verzilverd kan bobbeltjes, doorslijtplekjes of een olieachtige gloed hebben. Als u met een loep of met het blote oog kleine pukkeltjes op het oppervlakte van het object waarneemt dan is het vaak een verzilverd object. Door reactie van de onderlaag ontstaat dan wat oxidatie die zichtbaar is in de vorm van bobbeltjes. Een veel gebruikt verzilverd object heeft vaak doorslijtplekjes, er is stomweg een andere (vaak gelige) kleur te zien die afwijkt van de rest van de kleurstelling. Verzilverd kan ook een wat olieachtige gloed hebben. Ziet u hiervoor het voorbeeld GERO hieronder.
Ik wil opmerken dat zilver vaak zachter is. Het heeft na gebruik wat rondere vormen en kleine krasjes. Zilvermerken zijn dieper geslagen en hebben vaak ook ronde vormen. Verzilverde merken zijn scherper en meestal minder diep in het materiaal geslagen.

Verzilverde stukken hebben wat scherpere vormen aan de randen omdat het basismateriaal hard is. Als u een verzilverd stuk bestek op een houten ondergrond laat vallen dan klinkt deze lager dan als het een zilveren object is. Dit vergt wel wat oefening om de geluidsverschillen te herkennen.
Ik ruik ook wel eens aan een metalen object. Koper geeft geur af en dat kan je soms ook ruiken als een object verzilverd is. Als laatste wil ik opmerken dat zilver vaak lichter is dan verzilverd. Een relatief zwaar object is heel vaak verzilverd (bv hotelzilver).

Merken verzilverde objecten

Verzilverde stukken hebben de volgende merken. Natuurlijk geldt ook hier dat er nog veel meer merken zijn die elders in de wereld gehanteerd worden maar de merken die ik hieronder beschrijf komt ik het meest tegen.

Zilvermerken

Nederlandse zilverkeuren kunnen uitgebreid of eenvoudig zijn. Er zijn ook verschillen tussen groot en klein zilver. Dit geldt voor meer landen. Zoals gezegd moet ik mij zelf beperken tot de meest gangbare merken die ik aantref in Nederland.

Waarde van zilver

De waarde van verzilverde objecten is doorgaans beperkt. Als u nieuw moet kopen is het soms wel kostbaar, maar zilver houdt veel beter zijn waarde vast dan verzilverde objecten. Een compleet verzilverd bestek met een goede vormgeving heeft wel zeker een waarde. Met name als de originele cassette of kist er bij zit. U moet dan denken aan 50 tot 500 EURO. Het Franse merk Christofle staat bekend als een merk wat relatief hoge bedragen oplevert.

Zilver is een ander verhaal. Zilver heeft een intrinsieke waarde en daarboven op, al snel een meerwaarde als ambachtelijk gemaakt object. Voor de actuele koers van zilver, maar ook goud, kijkt u het best op: prakkenedelmetaal.nl. In de antiekhandel staan zij bekend om de goede prijzen en betrouwbaarheid. Wilt u niet naar Oldeholtpade (Friesland) rijden, dan kunt u in ieder geval de koersen die zij hanteren aanhouden als u wil verkopen. Als een juwelier of opkoper dit niet wil betalen dan belt u gewoon een ander bedrijf. De simpele vraag is; betaalt u de koers die Prakken edelmetaal hanteert?

Vaak is het trouwens jammer om zilver ‘voor de smelt’ aan te bieden omdat veel objecten meer waard zijn als object. Factoren die een rol spelen bij de prijs zijn;

Wie is de maker
Hoe oud is het stuk
Hoe zeldzaam is het object
Hoeveel mensen zouden het graag willen kopen.

Daarnaast speelt natuurlijk ook mee hoe goed een object gemaakt is. Een fraaie handgemaakte zilveren broodmand overstijgt de zilverwaarde met honderden procenten. Zilveren theelepeltjes met toeristische voorstellingen erop overstijgen die waarde nauwelijks.

Zilver waarde bepalen

Wat van belang is als u de waarde van een zilveren object goed wilt bepalen is even onderzoek doen. U kunt aan de hand van o.a. deze blog bepalen wat u heeft; verzilverd of een zilveren object. Daarna bepaalt u uit welk land het merk waarschijnlijk komt door in google te zoeken op de zilvermerken.

Een aantal goede websites met veel informatie zijn:

zilver.nl/zilvermerken
keuren.zilver.nl Hierin zit een zoekmachine. U kunt daar bv. dier invoeren of BB als u deze merken aantreft.
keurtekens.nl Hier staan veel buitenlandse gangbare keuren te zien.

Vervolgens probeert u de ouderdom vast te stellen aan de hand van de jaarletter en door de maker te identificeren. Makersmerken zijn te vinden op internet, maar ook in boeken. Als u een makersmerk niet kan identificeren dan wil ik het kosteloos voor u proberen. U kunt mij dan een foto appen of mailen.

Zilver uit de 17e en 18e eeuw is veel kostbaarder dan 19e eeuws of 20e eeuws zilver. Dit is een vuistregel natuurlijk. Zilver van een bekende kunstenaar of groot ontwerper uit de 20e eeuw kan ook kostbaar zijn. Deze merken zijn vaak moeilijker te vinden op internet is mijn ervaring. Ik vermoed dat daar een deel van het winstmodel zit van een aantal handelaren.
Het is belangrijk vast te stellen wie de maker is en hoe oud het object is. Ook in de beschrijving op veilingen is het compleet zijn in jaartal, land, stad, en maker belangrijk om een goede prijs te kunnen realiseren.

Heeft u bovengenoemde informatie gevonden dan kunt u simpel in uw favoriete internet zoekmachine de maker invoeren en dan het woord zilver. U vindt dan bijna altijd voorbeelden van prijzen op veilingen.

Zoals gezegd is deze blog een eerste aanleg in de wereld van zilver. Er zijn letterlijk duizenden merken en objecten. Ik hoop dat aan de hand van deze eerste handleiding u wat wegwijs kan worden in wat de waarde is van de zilveren objecten die u bezit.

Contact opnemen

Het bericht Zilver verkopen, testen, merken en de waarde verscheen eerst op antiek galerie Het Noorden.

7 april 2023Comments Off